Woorden bouwen bruggen van jouw lippen naar mijn brein
Ik grijp ze aan met beide handen
Een stem in de verte, dus ik strek mijn armen wijd
Van mij mogen de bruggen branden
Ik ken ze niet, maar voel me veilig
Er klinkt begrip in woorden die ik niet begrijp
Het vuur is aan, dus ik steek over
De waarheid is toch nooit eenzijdig
Ik stel me overal voor open
En alles opent zich voor mij

– Rosa Seeger

Winnaar Poëziewedstrijd 2017

Finalist Granate Jongeren Poëziewedstrijd 2017

In de taal heb ik macht
om een wereld te scheppen
een wereld die perfect is
een verbonden geheel

ik verbind de ene zin
zo maar aan de ander
zonder enig probleem
ging dat met mensen maar zo

Finalist Granate Jongeren Poëziewedstrijd 2017

De voltaïsche cel

‘ach,’ zei de scheikundedocent en hij mompelde wat over oxidatiegetallen, anodes en kathodes,
‘zo moeilijk hoeft het allemaal niet te zijn.’
hij toonde de minpool en pluspool, mijlenver uit elkaar, maar toch dichtbij
op het bord tekende hij de wet van Nernst
Gibbs vrije energie, formules van duizelingwekkendheid
zo konden alle elektronen zich van plus naar min bewegen
helemaal vrij

hoe dat kon snapten de meeste leerlingen niet precies
volgens de scheikundedocent was het slechts een kwestie van verbinden
zo moeilijk hoefde het allemaal niet te zijn