Eenvoudige kleur 

De lucht blauwer,
het water blauwer.

Ik ben op de veranda, Rana aan de vijver.

Rana wast haar kleren.
De bladeren vallen.
Vanochtend zei mijn moeder: ‘Het is een somber seizoen.’
Ik zei tegen haar: ‘Het leven is een appel, bijt er met
schil en al in.’

De buurvrouw weeft een net in haar raam, ze zingt.
Ik lees “Veda”, soms teken ik
een steen, een vogel, een wolk.​​

Constant zon.
Spreeuwen zijn er.
Onkruid duikt op.
Ik ontpit een granaatappel en mijmer:
Wat was het fijn geweest als ook bij de mensen
de pitten van hun hart te zien waren.

Granaatappelsap springt in mijn oog: ik huil.
Mijn moeder lacht.
Rana ook.