Luister naar dit gedicht voorgedragen door Frans Terken

De schoonste vrucht

De schone granaatappel
Verblijdt de wereld met haar streling voor het oog
Zij leeft door de blik van anderen
Bloeit door de overvloedige aandacht als zuurstof

Maar dan staat plots de wereld stil
Rolluiken vallen over ieders ogen
Het wordt donker bij de granaatappel
Wie is zij zonder het oog van een ander op haar huid?

In het duister keert ze de enige kant op waar nog een weg is
Ze daalt af naar binnen, waar nog geen woorden zijn
Ze ziet alles, ook waar ze sidderend voor wil wegkruipen
De granaatappel ondergaat iedere pit die zij rijk is
Ontdekt eenzaam haar eigen oogverblindende pracht

© Shantie Singh