Geen nieuwe dagen

De wind volgt mijn adem
langs de granaatappels in oma’s tuin
de zee niet ver geeft alles
een laagje zout, het konijn met de ogen
hoog in zijn kop ligt plat
als oma’s brood op het oude gras

het was niet haar schuld dat het deeg nooit wilde rijzen
zij kon nu eenmaal de dingen niet van de aarde loskrijgen

Ik voel het gras naast het konijn, als plastic haar
het veert niet terug
er valt geen dag meer te rekken.