Er staat een kleine granaatappelboom in de tuin
genesteld tussen de verlegen rozenstruik
en de liefdesboom van de vorige bewoners

een kleine boom die eigen lente bepaalt, die niet
meegaat met de vulkaan van de regenbui. Een boom
die niet wegduikt, waar de zon is, groeit ze heen

een boom die niet vlucht in afleiding van snelheid
een boom die het verdriet niet in zich ophoopt
een boom die niet overspoeld wordt door uitputting

ze ademt rustig, ze omarmt de tuin, vaart mee
met de windkracht, buigt bij tijden en staat weer op
ze ontrafelt geduldig wat nodig is om te bloeien.

© Nafiss Nia