Maart 2019
Luister naar dit gedicht voorgedragen door
Nafiss Nia
Ik, Hades
Â
’t Was bij de poel der Herinnering hier                                        Â
je at van de granaatappel, we keken                           Â
naar de schim van een trotse valkenier.               Â
Vanaf toen waren we samen. We bleken  Â
                        Â
zoet te versterven en ik, haar rivier                                            Â
versmolt met de Oceaanstroom; een deken              Â
als bed, de lucht bezwangerd met laurier                     Â
– maar Moeder zou om haar terugkeer smeken.Â
           Â
Naast ons lag de ingang van Tartaros                              Â
in een gaarde met zwarte populieren                              Â
de Hellehond waakt er, sluw als een vos                        Â
                                 Â
want weet: de doden kennen geen manieren!                                       Â
Mijn Koningin kwam niet meer van me los                        Â
doch keert soms terug, om Haar te plezieren
© Kees Godefrooij