Luister naar dit gedicht voorgedragen door
Nafiss Nia

Ik, Hades

’t Was bij de poel der Herinnering hier                                         

je at van de granaatappel, we keken                            

naar de schim van een trotse valkenier.                

Vanaf toen waren we samen. We bleken   

zoet te versterven en ik, haar rivier                                             

versmolt met de Oceaanstroom; een deken               

als bed, de lucht bezwangerd met laurier                      

– maar Moeder zou om haar terugkeer smeken. 

Naast ons lag de ingang van Tartaros                               

in een gaarde met zwarte populieren                               

de Hellehond waakt er, sluw als een vos                         

want weet: de doden kennen geen manieren!                                        

Mijn Koningin kwam niet meer van me los                         

doch keert soms terug, om Haar te plezieren

© Kees Godefrooij