September 2022

Mortiervrucht

Het barsten begint ook nu weer zonder geluid,
onder de huid een splijten, rijt ik mijn eigen vlees.
Ik vrees reeds het spillen, wil niet,
spoedig sijpelt de woede langs mijn kin.
‘Slik in, slik in. Druk de woorden op je tongpunt stuk.’
Knappend ballongeluk van pitten tegen mijn mondgewelf,
maar het komt vanzelf en het is te veel om in mij te bewaren,
bedaren is nu al groots mislukt.
Ik vuur mijn zuur als een granaatappel,
die overrijp en nooit geplukt haar binnenste naar buiten keert.
Ik heb geprobeerd je niet te raken, maar de vlekken nekken hard
en er is niets tegen gewassen.

© Yanaika Zomer

Klik hier voor het gedicht van eerdere maanden

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van onze activiteiten.

Uw aanmelding voor onze nieuwsbrief is bevestigd!