Reiziger van Wanhoop

Vandaag doorkruis ik de diepste dalen
een zware mist, als een zwarte vogel nestelt zich
op de takken van mijn gedachten
het enige licht in dit vreemde land komt
van robijnen, gestrooid over mijn pad:
uit de wond van mijn granaatappelhart.

Buiten zingt iemand, lacht of blaast de herder
van de achteloze kudde op zijn fluit
hij voert de lammeren door de dauw naar
een groenere horizon, maar niets verlicht
mijn zeer, geen ster valt op mij neer
alleen de liefde voor het leven sleept me mee
net een rouwwagen die een kist door de modder trekt.

Als licht in je huis wortelschiet, laat deze dolende geest
aanschuiven aan tafel, want alleen
in het geheel ligt de hoop op verlossing.

© Leila Nahidiazar