Tonen van robijnrood en zacht karmozijn

Op het balkon vol bloemen ruist de bamboe
als een echo die steeds verder wil
De warme bries vertelt door de takken
iets zachts en gelukkigs
Ik dobber heen en weer op de golven
van het moment naar een lach in de verte

Als de kleur van de granaatappels muziek kan zijn
resoneren bij het openstaande raam
tonen van robijnrood en zacht karmozijn
Ze spiegelen in karaffen water
wachtend op de woorden voor later
en hangen verlangend tussen de regels van de onvoltooide tijd
Het licht boven mijn stad kleurt mijn hart
Haar glimlach kuilt haar wangen

© Jan Jaap Kolpa