Rijp 

Het zou de tijd van de maand moeten zijn maar ik ben
te laat, voor het eerst. We liggen in bed, ik wil dat je
met je tong bij me op onderzoek uitgaat maar ik ben te
laat en dus heb jij geen zin. Ik vraag hoe het
daar beneden meestal smaakt en voelt, en stel me daarbij
een grapefruit voor: sappig, vlezig, van roze maar jij
hebt daar andere ideeën over en zegt: ‘Als een
granaatappel, niet zo een met pitjes, maar zuur, als een
Granny Smith, die geleidelijk in duizend stukjes in mijn
mond ontploft.’ Nadat je me hebt opgelepeld is er dan
ook niets van mij over. Mijn gladde huid blijft blozend
en rond achter op het aanrecht en jij bent nog altijd
compleet, onbedorven. Buiten is de lente een maand te
vroeg, onze handschoenen zijn nu overbodig wat ik
jammer vind; nu kunnen we alleen nog elkaar aanraken. 

© Isadora Jane Goudsblom
Fotograaf: Tom Huisstede