synchroonschap

er hangt poppenvulling uit het wondje op mijn kin, alsof
de wolken uit me breken, de granaatappelpitjes
onder mijn tong vormen vanaf nu mijn midden

niet meer. Tijdens het knutseluur borduur ik mezelf
in mijn eigen hand zodat ik er nooit uit hoef

te groeien, mijn broer bevestigt zichzelf aan de vier houten
palen van het bed en laat zich in het spanzeil zakken. We
doen op een andere manier hetzelfde, slapen naakt

in een glazen huis met het licht aan. Samen zijn we hier
alleen maar alleen.