Wandelend gedicht

Er loopt een gedicht
voor me uit, in cadans
van regen ademt het
woorden in mijn oor

in de nacht sluimert het
door mijn hoofd, ’t laat
zich in de herfst der
bomen verschijnen

dan springen die on-
uitgesproken woorden
als granaatappelpitjes
goedgemutst in het rond

maar in de maanloze nacht
laat de hoos in mijn hoofd
het fluisterzacht uiteenwaaien

gaat het ooit
daglicht velen…

© Méland Langeveld