Hoe een granaatappel te ontmantelen

Voor Abdel Hafid Bouzidi

Mijn vriend die vreemd is met granaten, koestert
wel de Punica granatum. Terwijl hij de vrucht in zijn
handen draait, streelt, vertel ik hem waarom Persephone
vanwege de zaden elke zes maanden naar Hades terug
moest keren, dat Toetanchamon deze geharnaste vruchten
mee kreeg in zijn graf, en over Perzische gedichten waarin
de granaatappel, symbool van liefde en zon, bloeit.
Maar overleveringen reppen niet over het ontmantelen—
Mijn goede vriend die mij vaak onderwijst uit de Koran,
me zoetigheden aanreikt en Marokkaanse muntthee schenkt,
doet het me voor.
Geen gehannes met rare mesjes, een bijl of fruitzaagje.
Hij maakt eerst in de rondte een dunne snee in de huid.
Trekt krachtig maar behoedzaam de vrucht in tweeën.
Alle bloedrode edelsteentjes zijn nu zichtbaar.
Voorzichtig brengt hij inkepingen aan bij de zaadkamers,
duwt de schachten een klein beetje uit elkaar. Dan, vlak
boven diep bord keert hij de halve vrucht in zijn handpalm,
klopt met metalen notenkraker tegen de bast:
de zaden komen los, in de hand, op het bord, naar de
lippen, in de mond.