Duizendrood

Bedaard scheert hij de clown van zijn gezicht

Dit hier is mijn hart, zegt ze
en houdt een rijpe granaatappel in de lucht

Een blik als van dat Tsjetsjeense meisje
gefilmd door haar beulen in de bergen –
de blik van iemand die al bijna niemand is

Dit hier ben ik, zegt ze zacht
en in de spiegel ziet hij haar geluidloos vallen

breken op het marmer, in duizendrood